We gunnen ze allebei een rustig en vrolijk leven
Mijn vriend Emanuel en ik hadden al twee katten, maar het voelde alsof er nog ruimte was voor eentje erbij. Omdat we geen goed gevoel hadden bij een fokker of Marktplaats, gingen we naar DOA. Alleen al de locatie maakte indruk, zo groot en goed verzorgd. Eerst ontmoetten we Sjaals, een jong, lief katje van zo’n zes maanden. Daarna liet de dierenverzorger ons ook Unox (nu Uno) zien, een bange maar speelse kater. We vonden hem meteen aandoenlijk, misschien juist omdat hij zo onzeker was. We gunden hem een thuis waar hij tot rust kon komen.
Eerst wilden we maar één kat adopteren, maar toen mijn vriend voor de grap zei: “Zullen we ze allebei nemen?”, hoefden we niet lang na te denken. We hadden het gevoel dat ze bij ons pasten en gunden ze allebei een rustig en vrolijk leven. Uno mocht als eerste mee naar huis, en twee weken later volgde Sjaals. Dat bleek een perfecte volgorde: we konden ons eerst op Uno focussen en daarna kwam Sjaals.
Uno is nog wat voorzichtig, maar hij ontspant steeds meer. Sjaals is juist heel speels en volgt ons overal. Ze zijn totaal verschillend, maar het werkt: ze vullen elkaar aan. Nu we alle vier katten samen hebben, voelt ons kattengezin compleet met elk hun eigen karakter en plek in huis.