En daar sta je dan, zonder baasje, zonder huis en zonder zekerheid. Dat is niet leuk kan ik je vertellen. Zeker niet voor een lief klein poesje als ik. Emoties gaan alle kanten op en je reageert kortaf. Van de kleinste dingen kan je al schrikken of boos worden terwijl dat helemaal niet zo bedoeld is. Gelukkig was ik niet lang dakloos en nu heb ik die onzekere tijd achter me gelaten. Ik kwam namelijk bij DOA terecht en hier was iedereen zo vreselijk lief voor mij, daar had ik geen woorden voor. Ze hielpen mij om te herstellen en weer tot mezelf te komen. Daar ben ik zo ontzettend blij om!Ik moet nog naar de tandarts en mijn bloed moet een keertje onderzocht worden omdat ik al op leeftijd ben. Maar daarna denk ik dat ik wel klaar ben om een nieuw hoofdstuk te beginnen. En dan het liefst samen met iemand die net als ik toe is aan stabiliteit en liefde. Iemand die mij niet in de steek laat maar de aandacht en zorg geeft die ik verdien.