Paraveterinair Megan
Megan begon in 2016 als vrijwilliger bij de kattenafdeling van DOA. Twee jaar later groeide ze door tot dierenverzorger, een functie die ze vier jaar lang met hart en ziel vervulde. Toch bleef er iets kriebelen: ze wilde meer weten over de medische kant van het vak en het volledige traject dat een dier doorloopt. Ze volgde een opleiding tot paraveterinair, dat is een dierenartsassistent die bevoegd is om behandelingen uit te voeren. Megan werkte na haar opleiding korte tijd in een kliniek, maar haar hart lag onmiskenbaar bij asieldieren. Toen er een vacature vrij kwam bij DOA, hoefde ze geen moment na te denken. Inmiddels werkt ze alweer acht maanden als paraveterinair bij DOA. ‘Dit past helemaal bij mij. Ik voel me hier echt op mijn plek.’ Geen dag is hetzelfde voor Megan. ‘Iedere dierenarts werkt weer op een andere manier. De een wil dat ik meeloop tijdens de rondes, de ander werkt liever zelfstandig. Soms help ik bij operaties, soms ben ik vooral bezig met labuitslagen samenvatten of vragen van klanten beantwoorden.’ De zorg gaat nog verder: momenteel heeft een zieke kat in de behandelkamer die om het uur dwangvoeding nodig heeft. ‘Het is hectisch, met honderden dieren en zes dierenartsen. Maar dat maakt het ook juist zo mooi.’ Megan is vaak de constante factor binnen het medische team. ‘Ik probeer het overzicht te houden over de verschillende trajecten van dieren. Dat vind ik belangrijk: weten wat er met een dier aan de hand is, zodat ik echt iets kan bijdragen aan hun herstel.’ Ze voelt zich verantwoordelijk, juist omdat ze de dieren goed leert kennen. ‘Hun verhaal kennen, zien wat ze nodig hebben en helpen zorgen dat ze de juiste behandeling krijgen, dat is waarom ik dit werk doe.’ Wat ze moeilijk vindt? ‘Slechte eigenaren. Ik begrijp soms écht niet hoe mensen zo slecht voor een dier kunnen zorgen.’ Maar gelukkig zijn er ook de mooie momenten. ‘Zeker als een dier heel ziek binnenkomt en we in het begin niet goed weten wat er aan de hand is. En dat het dan toch lukt om het dier beter te maken… Dat is echt geweldig.’
Terug naar alle verhalen
Dierenverzorger Cox
Cox is 27 en woont in Amsterdam, midden in de Pijp. Bijna een jaar geleden kwam ze in dienst bij DOA, waar ze werkt als dierenverzorger in het hondenteam. ‘Ik zag de vacature online en was eigenlijk al een tijd op zoek naar iets anders. Ik werkte in een hondendagopvang, maar was een beetje uitgekeken. Het asielleven vond ik altijd al leuk, en toen ik bij DOA mocht beginnen, was dat echt een mooie kans.’Cox begon ooit aan een opleiding paraveterinair, maar maakte die niet af. ‘Ik heb veel geleerd in de praktijk, in het asiel in Zaandam en daarna bij de hondendagopvang waar ik werkte voor DOA’.Ze werkte op verschillende afdelingen binnen het asiel maar is inmiddels een vaste kracht op de crisisafdeling. ‘Daar komen honden die door verdrietige omstandigheden in het asiel terechtkomen. Het zijn vaak schrijnende gevallen. Sommige dieren zijn mishandeld of verwaarloosd, en dat zie je. Dat raakt me.’ Maar juist daarom is haar werk daar zo belangrijk. ‘Ik probeer die honden een veilige en fijne plek te geven. Door verzorging, aandacht, voeding en medische zorg. En ik kijk per dier wat er moet gebeuren. Soms vraag ik een vrijwilliger om extra aandacht te geven aan een dier die extra knuffels of een extra wandeling nodig heeft.”Wat haar blij maakt, is wanneer een bange of onzekere hond stap voor stap vooruitgaat. ‘Het is zo waardevol als een hond die mensen spannend vindt, met extra aandacht en trainen toch leert vertrouwen. Als die dan uiteindelijk bij het perfecte baasje terechtkomt… dat is zó mooi.’Het werk is niet altijd makkelijk. ‘Soms voel ik me machteloos, als ik zie hoe dieren eraan toe zijn bij binnenkomst. Maar dan probeer ik me te focussen op wat ik wél kan doen, hier en nu, voor de dieren die bij ons zijn.’ Gelukkig staat ze er niet alleen voor. “Wat ik heel fijn vind aan DOA is dat we een sterk team zijn. Als er iets is met een dier, of iets anders in het asiel, dan zet iedereen zich in. Dat past bij mij. Samen de schouders eronder, dat geeft kracht. Dan weet je weer precies waarom we dit werk doen.’
Terug naar alle verhalen