Quintus en Mats 

Mats is mijn soulmate, mijn beste vriend

In mijn familie hadden we altijd honden uit het asiel. Toen ik op mezelf ging wonen, wist ik dat ik ook een hond wilde adopteren. Op de website van DOA zag ik een mooie hond, maar bij mijn bezoek zeiden ze eerlijk dat deze hond niet de juiste match voor mij was, omdat ik nog weinig ervaring had. Ze stelden voor dat ik in plaats daarvan, kennismaakte met Mats. Ik vind het mooi dat er bij DOA echt wordt gekeken naar welk dier bij je past, het heeft mij de leukste hond opgeleverd die ik me kon wensen. 

Toen Mats naar me toe werd gebracht, kwam hij gelijk op me afrennen en ging tussen mijn benen zitten. Toen wist ik: dit is ’m. In zijn paspoort staat “husky”, maar eigenlijk is hij een malamute. Stoer, maar ook ongelooflijk lief. Twee dagen later heb ik hem opgehaald. Hij was net een jaar oud en nog niet zindelijk, dus daar hebben we aan gewerkt. 

Mats is nu dertien. We zijn al meer dan twaalf jaar samen. Hij heeft een aantal maanden geleden zijn kruisbanden gescheurd, maar is daar helemaal van hersteld. Hij wordt wat doof, maar verder is hij nog fit en vrolijk. Mats heeft een fantastisch karakter: een beetje eigenwijs, loopt graag nét op het randje. Daar moet ik om lachen. Hij houdt ook van reizen en gaat overal mee naar toe: op wintersport de sneeuw in en lekker naar de zee en strand, hij vindt het allemaal fantastisch. Zijn eigenheid is sterk; dat vind ik bijzonder. 

Wat opvalt, is hoe zacht hij is met mijn kinderen. Ze kunnen alles met hem doen. Je weet nooit hoe dat gaat met een hond en kleine kinderen, maar bij Mats ging het vanzelf goed. 

Mats is mijn soulmate, mijn beste vriend. Vanaf het begin hebben we een bijzondere band gehad. Van hem krijg ik onvoorwaardelijke liefde, elke dag. Dat betekent zo veel voor mij. Ik ben ongelooflijk blij dat ik zo lang van hem mag genieten.