Hoi lieve mensen… ik ben CupCake. Een zacht, iets ouder hondendametje met een hart dat na een moeilijk leven, nog steeds heel graag wil liefhebben. Mijn leven is niet altijd makkelijk geweest…
Ik begon als straathondje, ergens ver weg. Elke dag was een zoektocht naar eten en een veilig plekje om te slapen. Uiteindelijk ben ik naar Nederland gekomen en heb ik zelfs een tijdje een baasje gehad, helaas kon deze niet goed voor mij zorgen. Zo kwam ik terecht bij DOA. Maar eten had ik genoeg gekregen hoor, daar heb ik mijn naam ook aan te danken. In middels ben ik al een stuk afgevallen, maar mijn verzorgers zeggen dat er nog wel wat af mag hoor.
Op een röntgenfoto hier bij DOA, waren er balletjes op meerdere plekken in mijn lichaam te zien. Mensen hebben ooit op mij geschoten. Meerdere keren. Met wat voor pistool dit precies was weten wij niet… Mijn verzorgers denken dat dit misschien komt van de tijd dat ik op straat heb geleefd. Ik snap nog steeds niet goed waarom. Ik deed niemand kwaad. Gelukkig doen die balletjes me nu geen pijn meer… maar ze hebben wel hun sporen achtergelaten. Namelijk mijn onzekerheid wanneer ik buiten loop.
Toch is er iets in mij nooit stukgegaan: mijn zachte hartje. Ik sta open voor mensen en andere honden, ik wil graag lief zijn en erbij horen. Nieuwe mensen zijn niet zozeer eng voor me, maar de wereld buiten mijn veilige kenneltje voelt soms nog groot en spannend. In mijn eigen plekje bij DOA voel ik me inmiddels veilig. Maar zodra ik naar buiten moet, beginnen mijn pootjes nog weleens te trillen van onzekerheid.
Gelukkig sta ik er niet alleen voor. De lieve mensen bij DOA helpen mij elke dag om dapperder te worden. Ze praten rustig tegen me, geven me tijd en laten me zien dat stapje voor stapje vooruitgaan ook heel knap is. En weet je… ik groei echt. Mijn staartje wiebelt steeds wat vaker. Mijn ogen kijken steeds iets zachter. Mijn vertrouwen groeit, heel voorzichtig, als een klein plantje dat zonlicht begint te voelen.
Ik ben misschien niet de luidste, niet de dapperste en niet de jongste… maar ik ben CupCake. Zoet van binnen, met een hart dat nog steeds hoopt op iemand die zegt: “Jij hoort bij mij.”


