Nee, Eerlijk is eerlijk: ik hou niet van andere honden. Ik heb mijn mensen het liefst helemaal voor mezelf, lekker exclusief. Samenwonen met een andere hond? Dat is écht niks voor mij.
Tijdens wandelingen vind ik andere honden soms nog spannend en lastig te negeren, maar ik oefen hier hard op met mijn verzorgers en het gaat steeds beter! Toch zoek ik een plek waar ik het enige viervoetige zonnestraaltje in huis ben.
Dus: ben jij op zoek naar één loyale hond die jouw volledige aandacht krijgt (en teruggeeft)? Dan kunnen wij weleens een perfecte match zijn!
Nee, Katten? Nee bedankt. Echt niet.
Katten en ik? Geen goede combinatie. Om eerlijk te zijn: we zijn elkaars aartsrivalen. Bij DOA moest ik laatst langs de kattenafdeling – en hoewel ik de trap als een pro opliep, kon ik mezelf niet bedwingen toen ik de eerste kat achter het raam zag. BOEM! Ik stond er meteen vol op.
Vanwege een incident bij mijn vorige eigenaar is het extra belangrijk dat ik niet geplaatst word in een huis met katten. Ook buiten moet je goed op me letten als er eentje voorbij schiet – mijn instinct om erachteraan te gaan is sterk. Gelukkig oefen ik hier hard op en leer ik snel, mits ik goede begeleiding krijg.
Dus: een kattenvrij huis, met baasjes die alert en duidelijk zijn – dat is wat ik nodig heb. Katten passen gewoon niet in mijn wereld. Punt.
Alleen oudere kinderen. Ik vind kinderen echt superleuk! Die vrolijke energie? Helemaal mijn ding! Maar eh… ik ben nogal enthousiast. Zo enthousiast dat kleine kinderen weleens per ongeluk als speeltje eindigen. Of omgebeukt worden tijdens een enthousiast sprintje door de woonkamer. Oeps! Daarom zoek ik een huisje zonder kleintjes. Maar kinderen vanaf een jaar of 14? Geen probleem hoor! Die kunnen wel tegen een stootje! En misschien zelfs met mij mee op avontuur!
Nog leren. Kijk, ik zit natuurlijk al een tijdje bij een asiel. En nu dan bij DOA en daar is eigenlijk altijd wel iemand in de buurt. Dus echt alleen zijn? Dat heb ik een beetje verleerd. Daarom moet dat straks in mijn nieuwe huisje rustig worden opgebouwd. Niet meteen een hele dag weg, hè! Eerst eventjes, dan iets langer… En het helpt als ik eerst lekker moe ben. Dus even flink rennen, snuffelen, trainen of spelen, en dan een dutje doen terwijl jij weg bent. Zo leer ik het stapje voor stapje weer. Mijn nieuwe baasje moet hier wel echt rekening mee houden. Maar met geduld, tijd en een goede opbouw komt dat helemaal goed. Ik wil het namelijk best leren. Als jij me helpt.
Dorp of landelijk. Stad of buitengebied? Mij maakt het niet uit! Ik pas me wel aan! Maar eerlijk is eerlijk. Een druk stadscentrum vol prikkels, fietsers, honden, mensen en gekke geluiden daar word ik zelf ook best druk van. En jij vast ook. Wat ik het allerliefst wil? Een rustigere buurt. Denk groene wijk, fijne wandelroutes en geen 10 honden die meteen op me afstormen zodra we naar buiten stappen. Losloopgebieden? Nee bedankt, niks voor mij. Ik wandel liever lekker aangelijnd met jóu, in alle rust en ruimte. Dus of je nou in een dorp woont, een huisje aan de rand van de stad of zelfs een hutje op de hei als het maar overzichtelijk en ontspannen is, dan ben ik helemaal in mijn element!
Nee, Oké, ik geef het toe: als ik een andere hond aan de lijn zie, kan ik flink uitvallen. Vooral als die mij ook een beetje spannend aankijkt. Mijn lijf zegt dan: “Let’s go!” terwijl jij waarschijnlijk denkt! “Nee Beijla, rust…” Maar weet je wat? Ik weet stiekem dondersgoed dat dat niet de bedoeling is. En als jij me even helpt herinneren, kom ik snel weer naast je staan en zeg ik: “Oh ja, sorry, ik zal m’n best doen.” Ik ben hard aan het oefenen met mijn verzorgers om andere honden gewoon te negeren. Dat gaat steeds beter, stap voor stap. Maar ik heb daar wel iemand voor nodig die kalm blijft, mij goed aanstuurt en snapt dat ik nog een beetje begeleiding nodig heb. Met de juiste steun kan ik dit echt leren!
Trekt. Als we net vertrekken? Dan is het feest! Ik ben zo blij dat ik met je mee mag, dat ik even niet weet waar ik moet beginnen. Snuffelen hier, kijken daar, hup even een sprongetje tegen je aan. Gewoon om te zeggen: “Jaaa, we gaan samen wandelen!” Dus ja, in het begin trek ik soms wat, ga ik wat zigzaggen, en wil ik echt alles even onderzoeken. Maar geef me een beetje tijd en dan komt de rust vanzelf terug. Dan loop ik keurig met je mee, neus in de wind, pootjes op tempo. Natuurlijk kan ik hier nog wel wat extra training in gebruiken. Maar ik vind het hartstikke leuk om te leren, vooral als jij er een beetje geduld mee hebt (en misschien een koekje of twee).
Nee, Oké, ik geef het toe: als ik een andere hond aan de lijn zie, kan ik flink uitvallen. Vooral als die mij ook een beetje spannend aankijkt. Mijn lijf zegt dan: “Let’s go!” terwijl jij waarschijnlijk denkt! “Nee Beijla, rust…” Maar weet je wat? Ik weet stiekem dondersgoed dat dat niet de bedoeling is. En als jij me even helpt herinneren, kom ik snel weer naast je staan en zeg ik: “Oh ja, sorry, ik zal m’n best doen.” Ik ben hard aan het oefenen met mijn verzorgers om andere honden gewoon te negeren. Dat gaat steeds beter, stap voor stap. Maar ik heb daar wel iemand voor nodig die kalm blijft, mij goed aanstuurt en snapt dat ik nog een beetje begeleiding nodig heb. Met de juiste steun kan ik dit echt leren!
